«Αυτός ο πόλεμος χρειάζεται ένα σχέδιο πολέμου»
ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ ΤΟΥ ΓΕΝΙΚΟΥ ΓΡΑΜΜΑΤΕΑ ΤΟΥ ΟΗΕ ΣΤΗΝ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗ ΣΥΝΟΔΟ ΤΩΝ 20 ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΝΔΗΜΙΑ ΤΟΥ ΚΟΡΩΝΟΪΟΥ
Είμαστε σε πόλεμο με έναν ιό –και δε τον κερδίζουμε.
Ο κόσμος χρειάστηκε τρεις μήνες για να φτάσει τα 100.000 επιβεβαιωμένα κρούσματα μόλυνσης.
Τα επόμενα 100.000 ήταν μέσα στις επόμενες 12 μέρες.
Τα επόμενα μέσα σε 4 μέρες.
Τα επόμενα μέσα σε μόλις μιάμιση μέρα.
Πρόκειται για εκθετική αύξηση και αυτό που βλέπουμε είναι απλώς η κορυφή του παγόβουνου.
Αυτός ο πόλεμος χρειάζεται ένα σχέδιο πολέμου για να νικηθεί. Η αλληλεγγύη είναι βασική. Μεταξύ των χωρών του G20 αλλά και με τον αναπτυσσόμενο κόσμο, συμπεριλαμβανομένων των χωρών εν μέσω συγκρούσεων.
Αυτός είναι ο λόγος που έκανα έκκληση για παγκόσμια εκεχειρία.
Πρέπει να επικεντρωθούμε στους ανθρώπους, να κρατήσουμε τα νοικοκυριά στη ζωή και τις επιχειρήσεις φερέγγυες , ικανές να προστατέψουν τις θέσεις απασχόλησης.
Επιτρέψτε μου να τονίσω τρεις κρίσιμους τομείς συντονισμένης δράσης του G20.
Πρώτον, η καταστολή της μετάδοσης του COVID-19 όσο το δυνατόν γρηγορότερα.
Αυτή πρέπει να είναι η κοινή μας στρατηγική.
Απαιτεί μια συντονισμένη απόκριση του μηχανισμού του G20 καθοδηγούμενη από τον Π.Ο.Υ.
Όλες οι χώρες πρέπει να έχουν τη δυνατότητα συνδυασμού τεστ, εντοπισμού, καραντίνας και περίθαλψης με περιορισμούς των μετακινήσεων και των επαφών, με στόχο να κατασταλεί η μετάδοση του ιού.
Και πρέπει να συντονίσουν τη στρατηγική εξόδου, να μην την εφαρμόσουν μέχρι να καταστεί διαθέσιμο ένα εμβόλιο.
Την ίδια στιγμή, χρειαζόμαστε μαζική υποστήριξη για να αυξήσουμε την ικανότητα απόκρισης των αναπτυσσόμενων χωρών.
Το σύστημα των Ηνωμένων Εθνών διαθέτει ένα καλά εδραιωμένο δίκτυο αλυσίδας εφοδιασμού και είμαστε έτοιμοι να το θέσουμε στη διάθεσή σας.
Δεύτερον, πρέπει να δουλέψουμε μαζί για να μειώσουμε τις κοινωνικές και οικονομικές επιπτώσεις.
Το G20 αναπτύχθηκε ολοκληρωτικά με την οικονομική κρίση του 2008.
Οι προκλήσεις που βρίσκονται μπροστά μας επισκιάζουν αυτές του 2008.
Και αυτό που αντιμετωπίζουμε σήμερα δεν είναι μια κρίση των τραπεζών είναι μια ανθρωπιστική κρίση.
Ενώ πρέπει να διασφαλιστεί η ρευστότητα του οικονομικού συστήματος, έμφαση πρέπει να δοθεί στην ανθρώπινη διάσταση.
Πρέπει να συγκεντρωθούμε στους ανθρώπους, να κρατήσουμε τα νοικοκυριά ζωντανά και τις επιχειρήσεις φερέγγυες.
Αυτός απαιτεί παγκόσμια ανταπόκριση, διψήφια ποσοστά της παγκόσμιας οικονομίας.
Επικροτώ τις εγχύσεις ρευστότητας και την κοινωνική και οικονομική στήριξη στις αναπτυσσόμενες χώρες —με άμεση μεταφορά πόρων σε ανθρώπους και επιχειρήσεις.
Αλλά τα μέτρα δημοσιονομικής ώθησης για να βοηθήσουν τις αναπτυσσόμενες χώρες να πετύχουν τους ίδιους στόχους, απαιτούν και μαζικές επενδύσεις.
Για να γίνει αυτό, χρειαζόμαστε περισσότερους πόρους για το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και άλλα διεθνή χρηματοπιστωτικά ιδρύματα, μια ουσιώδη έκδοση Ειδικών Τραβηχτικών Δικαιωμάτων, συντονισμένες ανταλλαγές μεταξύ των κεντρικών τραπεζών και μέτρα για την ελάφρυνση του χρέους όπως απαλλαγή τους από την πληρωμή τόκων.
Κάνω επίσης έκκληση για αναστολή των κυρώσεων που μπορούν να υπονομεύσουν την ικανότητα των χωρών να αντιμετωπίσουν την πανδημία.
Τρίτον, πρέπει να δουλέψουμε μαζί τώρα για να ανοίξουμε το δρόμο για μια ανάκαμψη που θα διαμορφώνει μια πιο βιώσιμη, χωρίς αποκλεισμούς και δίκαιη οικονομία, καθοδηγούμενη από την κοινή μας υπόσχεση —την Ατζέντα του 2030 για τους Στόχους Βιώσιμης Ανάπτυξης.
Ας κάνουμε ό,τι χρειάζεται, επειγόντως, μαζί.