Zoals ik al zei op 8 april: De Covid-19 pandemie is een van de meest gevaarlijke uitdagingen waar deze wereld in onze tijd mee te maken heeft gehad. Het is bovenal een menselijke crisis met ernstige gezondheids- en socio-economische gevolgen.
De Wereldgezondheidsorganisatie staat met duizenden medewerkers aan de frontlinie en ondersteunt de lidstaten en hun samenlevingen, vooral de meest kwetsbaren onder hen, met begeleiding, opleiding, materiaal en concrete levensreddende diensten om het virus te bestrijden.
Ik ben ervan overtuigd dat de WHO moet worden gesteund, want zij is absoluut cruciaal voor de wereldwijde inspanningen om de oorlog tegen COVID-19 te winnen.
Dit virus is ongekend in onze tijd en vereist een ongeëvenaarde respons. Natuurlijk kunnen in dergelijke omstandigheden dezelfde feiten door verschillende entiteiten anders worden opgevat. Wanneer we eindelijk de bladzijde van deze epidemie zullen omslaan, moeten we op alles terugblikken om te begrijpen hoe zo’n ziekte is kunnen ontstaan en hoe de verwoesting ervan zich zo snel over de wereld heeft verspreid, en hoe alle betrokkenen op de crisis hebben gereageerd. De lessen die we trekken zullen van essentieel belang zijn om gelijkaardige uitdagingen, die zich in de toekomst kunnen voordoen, doeltreffend aan te pakken.
Maar nu is het niet het moment.
Omdat het nu niet het moment is, is het ook niet het moment om de middelen voor de operaties van de Wereldgezondheidsorganisatie of enige andere humanitaire organisatie in de strijd tegen het virus te verminderen.
Zoals ik al eerder heb gezegd, nu is het tijd voor eenheid en voor de internationale gemeenschap om solidair samen te werken om dit virus en zijn verpletterende gevolgen een halt toe te roepen.
New York, 14 april 2020
