Jean-Paul Deconinck beschikt over 38 jaar nationale en internationale militaire ervaring in dienst van het Belgisch leger. Momenteel staat hij als Force Commander aan het hoofd van de VN-missie MINUSMA (Multidimensional Integrated Stabilization Mission in Mali). Voordien was Jean-Paul Deconinck voornamelijk Land Component Commander van de Landcomponent van het Belgisch leger en bevelhebber van de Battlegroup van de Europese Unie.
“Mijn nonkel zat bij het leger en heeft daar buitengewone dingen verricht. Misschien is hij degene die me de microbe heeft doorgegeven”
Op 58-jarige leeftijd staat Jean-Paul Deconinck vandaag de dag aan het hoofd van een groep van 11.000 mensen als Force Commander van de VN-missie MINUSMA. De Belgische generaal-majoor heeft echter nooit de ambitie gehad om een vredesmissie van de Verenigde Naties te leiden. “Toen ik in het leger ging, had ik niet de ambitie om Force Commander van MINUSMA te worden. Ik klom op in graad zonder een echte carrièreplanning te hebben. Dat zijn zaken die met de jaren, met de ervaring, komen.” Jean-Paul Deconinck heeft veel militaire posities bekleed alvorens zijn huidige functie te bereiken. « Ik was pelotonscommandant, en later had ik de leiding over een eskadron van 100 mensen. Iedere positie die ik ingevuld heb, was fantastisch.” Hoewel Jean-Paul geen antwoord kan geven op de vraag waarom hij in het leger is gegaan, stelt hij wel dat deze roeping in de familie zit. “Mijn nonkel zat bij het leger en heeft daar buitengewone dingen verricht. Misschien is hij degene die me de microbe heeft doorgegeven. Ik heb me ingeschreven voor het toelatingsexamen van de militaire school, en vanaf dan was de trein vertrokken”.
38 jaar later zorgen zijn ervaring en zijn verworven competenties ervoor dat hij aan het hoofd van de MINUSMA-missie in Mali staat. “Twee maanden geleden werd ik naar voor geschoven als één van de kandidaten om de positie in te vullen. Deze aanbeveling was een blijk van vertrouwen in mijn competenties en mijn ervaring.”
Als Force Commander moet Jean-Paul Deconinck zowel op het hoofdkwartier in Bamako zijn als op het terrein met de troepen. “Ik tracht mijn tijd optimaal te verdelen tussen de noodzakelijke taken als stafofficier op het hoofdkwartier en het contact met de soldaten op het terrein.” Net na zijn aanstelling als Force Commander maakte Jean-Paul Deconinck bijvoorbeeld een driedaagse tocht door Mali, waarbij hij in contact kwam met de verschillende sectoren, bataljons en soldaten. “Het vinden van de juiste balans is niet altijd vanzelfsprekend. De eerste weken had ik enorm veel dingen te leren binnen een zeer kort tijdsbestek”, vertelt Jean-Paul Deconinck. Hij doet echter zijn uiterste best om altijd naar de soldaten te luisteren. “Ik ga kijken op het terrein om te zien hoe de soldaten werken, hoe ik ze kan helpen, of er nog zwakke punten zijn en hoe we tezamen de missie optimaal kunnen invullen.”
“Ik tracht mijn tijd optimaal te verdelen tussen mijn werk als stafofficier op het hoofdkwartier en het contact met de troepen en de soldaten”
De omstandigheden waarin Deconinck en zijn team moeten leven en werken, hangen af van de plaats waar ze zich bevinden. “Het militaire hoofdkwartier ligt in Bamako en lijkt sterk op andere militaire hoofdkwartieren. We brengen de avond hier gewoon door in de stad. Er worden ons niet al te veel beperkingen opgelegd in verband met onze bewegingsvrijheid, hoewel Bamako niet hetzelfde is als Brussel of Antwerpen”. In Kidal daarentegen, in het noorden van Mali, zijn de werkomstandigheden veel moeilijker aangezien de veiligheidssituatie er de bewegingsvrijheid van de soldaten aanzienlijk beperkt. “Degenen die in het noorden werken, in Kidal, Timboektoe of Gao, leven in militaire kampen en hebben zich dus niet gevestigd in de stad”. Deconinck benadrukt echter dat de moeilijke omstandigheden niet nieuw zijn: “Als militairen verrast het ons niet, aangezien het normale omstandigheden zijn voor een militair.” Voor Deconinck maken de risico’s die verbonden zijn aan deze missie deel uit van het militaire beroep, waardoor ze aanvaard moeten worden. “Het is ons beroep, we kennen de risico’s, we nemen de juiste maatregelen om ze te beperken maar er zullen altijd risico’s blijven. Het maakt deel uit van ons werk, en het is daarom ook dat soldaten in het leger gaan. Ze gaan niet in het leger om elke morgen de trein te nemen naar Brussel en een administratieve functie uit te oefenen.”
“Er worden ons niet al te veel beperkingen opgelegd in verband met onze bewegingsvrijheid, hoewel Bamako niet hetzelfde is als Brussel of Antwerpen”
Met 38 jaar militaire ervaring op zijn palmares is Deconinck zeer fier dat hij deze ervaring in de praktijk kan omzetten en dat zijn team er mee de vruchten van kan plukken. “Hetgeen me de meeste voldoening geeft, is dat ik aan het hoofd kan staan van een operationele missie die overeenstemt met mijn niveau van expertise en ervaring. Ik kan zowel mijn expertise als mijn ervaring in verschillende graden binnen de hiërarchie in de praktijk omzetten, wat me, denk ik, in staat stelt een goede leider van de MINUSMA-missie te zijn.” De generaal-majoor staat aan het hoofd van een militaire strijdkracht van 11.000 personen. Zijn hoofdkwartier in Bamako bestaat uit 150 militairen met veel verschillende nationaliteiten. Daarnaast heeft elke sector zijn eigen hoofdkwartier waar telkens een vijftigtal personen werken. Bovendien staat Jean-Paul Deconinck tevens in voor de samenwerking met de verschillende organisaties van de Verenigde Naties die op het terrein actief zijn.
Ondanks zijn ervaring was Deconinck toch verrast door de extreem ingewikkelde situatie in Mali. “Het moeilijkste is dat je jezelf zeer snel moet kunnen aanpassen aan een zeer complexe situatie, veel complexer dan ik me had kunnen inbeelden bij mijn vertrek uit België. Gedurende eenzelfde dag moet ik constant wisselen van het tactische naar het strategische niveau, wat wil zeggen dat ik enerzijds mijn soldaten moet leiden en anderzijds ook contacten moet onderhouden met de president van Mali.” Je voortdurend moeten aanpassen in korte tijd, blijkt soms een moeilijke uitdaging te zijn voor Deconinck, aangezien hij, bescheiden als hij is, niet vergeet dat ook hij in Mali is om bij te leren.
