Merijn De Smet is UN Youth Volunteer bij het Ontwikkelingsprogramma van de Verenigde Naties (UNDP) in de Ecuadoraanse hoofdstad Quito. Op de elfde verdieping van het VN-gebouw werkt hij rond projecten in verband met klimaat en biodiversiteit. Ecuador beschouwt hij ondertussen als zijn tweede thuis en ook in de non-profitsector voelt hij zich als een vis in het water.
‘’Ik ging Sociale en Economische wetenschappen studeren om van alles iets te weten te komen en mezelf te vormen in verschillende disciplines.‘’
Als student volgde Merijn de richting Sociale en Economische Wetenschappen aan de Universiteit van Antwerpen. “Ik had erg veel interesses en sociale en economische wetenschappen is een heel brede richting. Die studiekeuze was een manier om van alles iets te weten te komen en mezelf te vormen in verschillende disciplines.” Na een bachelor en master in deze richting volgde Merijn zijn interesses en ging hij voor een manama in Conflict and Development aan de Universiteit van Gent. Ondertussen meldde hij zich ook aan voor het BTC Juniorprogramma van de Belgische Ontwikkelingssamenwerking. “Ik kreeg een aanbieding om in Kigali, de hoofdstad van Rwanda, te werken voor het ministerie van Infrastructuur als BTC Junior Assistant. Ik was er Projectmanager voor energieprojecten. Normaal gezien zou dat twee jaar duren, maar omwille van lokale veranderingen bleef het bij een jaar. Daarna ging ik nog een jaar werken in Esmeraldas in Ecuador via het BTC Juniorprogramma.”
‘’Ik werk rond thema’s waar ik persoonlijk achter sta en die ik moreel verantwoord en noodzakelijk vind.‘’
Merijn woont momenteel in Quito, waar hij werkt bij het VN-Ontwikkelingsprogramma (UNDP). Hij is er Technical Assistant in Conservation and Sustainable Management of Biodiversity and Ecosystems for Development. Dat houdt in dat hij zich bezighoudt met het opvolgen en evalueren van projecten inzake klimaat, milieu en biodiversiteit. “Ik doe allerlei zaken ter ondersteuning van de projectdienst. Ik woon veel vergaderingen met partners bij, schrijf rapporten en projecten, evalueer afgeleverde producten van consultants, geef presentaties en ik hou me bezig met selectie- en aankoopprocedures.” In het kader van zijn projecten moet Merijn zich regelmatig naar het terrein begeven. “De monitoring gebeurt voornamelijk vanuit Quito, maar ik moet soms ook afreizen naar de provincies waar de projecten geïmplementeerd worden. Bij belangrijke consultaties of bij de opening of sluiting van een project moet er bijvoorbeeld altijd iemand aanwezig zijn van de centrale zetel.” Merijn is tevreden met zijn job: “Ik werk rond thema’s waar ik persoonlijk achter sta en die ik moreel verantwoord en noodzakelijk vind. Ik haal op inhoudelijk vlak dus heel wat voldoening uit mijn werk, maar zonder twijfel ook uit de projecten waar ik rond werk. Die hebben een reële impact op lokaal, nationaal en internationaal niveau.”
Merijn is onder meer actief in het grootste VN-project in het land dat gericht is op het behoud van het Amazonewoud en diens bewoners. “We proberen om eerst en vooral de ontbossing tegen te gaan, maar ook om de balans tussen de natuur en de menselijke samenleving te verbeteren.” Het rechtstreekse contact met de inheemse gemeenschappen in het Amazonewoud zal hem het meest bijblijven. “Het was enorm boeiend om te horen hoe zij leven, welke uitdagingen zij kennen, welke invloed onze westerse manier van leven op hun levensstijl heeft en welke zaken wij van hen kunnen leren. Ze hebben een heel interessante cultuur en veel aspecten van hun levensstijl zijn antwoorden op de problemen die wij als samenleving kennen. Ze halen alles wat ze nodig hebben uit de natuur. Een westerse, materiële levensstijl interesseert hen niet. Ik ben dankbaar dat ik hen heb leren kennen.”
Merijn met een lokale ‘sjamaan’ in Ecuador (Foto: Merijn De Smet)
“Ecuador is een tweede thuis voor mij geworden. Ik heb veel contact met de lokale bevolking en daar ben ik blij om.”
Het kostte Merijn niet veel moeite om zich in Quito thuis te voelen. “Ik had voordien al een jaar in Ecuador gezeten en daardoor kende ik al veel mensen. Ecuador is een tweede thuis voor mij geworden. Ik heb veel contact met de lokale bevolking en daar ben ik blij om.” Hij vindt Quito dan ook een aangename plek. “Ik denk dat mensen een verkeerd beeld hebben van Quito. De levensstandaard is hier hoog en je hebt alle mogelijke voorzieningen. Waar ik woon is te vergelijken met het centrum van Brussel of Antwerpen. Qua werkcultuur is er ook niet zoveel verschil met België. We werken van 9 uur ’s ochtends tot 6 uur ’s avonds en mensen zijn punctueel.”
Al zijn er wel degelijk belangrijke verschillen met België. “Gisteren (18 mei, n.v.d.r.) hebben we een aardbeving gehad op het niveau van 7 op de schaal van Richter, een naschok van een eerdere aardbeving met kracht van 7.8. Dat was heel intens want dat betekende dat iedereen geëvacueerd moest worden en dat er doden konden vallen. Daarnaast zijn we ook omringd door vulkanen, waarvan er enkelen op elk moment kunnen uitbarsten. Dat zou een catastrofale impact hebben op de samenleving hier en een mondiale ramp zijn. Dat zijn aspecten die een invloed hebben op het dagelijkse leven. De mensen zijn daar erg mee bezig en ook de VN moet daar rekening mee houden. Het is interessant, maar het brengt stress met zich mee.” Op persoonlijk vlak is dat niet altijd gemakkelijk. “Ik zit op de elfde verdieping van het VN-gebouw. Wanneer er een aardbeving is, heb je echt het gevoel dat het gebouw gaat instorten. Iedereen moet dan geëvacueerd worden en er is paniek. Dat is niet altijd aangenaam, al zie ik het ook als een kans om op professioneel vlak bij te leren. Sinds de eerste aardbeving is het werk van de VN hier volledig veranderd. Het is natuurlijk niet zo dat we onze lopende projecten achterwege laten, maar er komt heel veel extra bij. We gaan nu specifieke projecten opzetten en zijn bezig om de noodsituatie op te vangen. De centrale VN-zetel in Quito moet dit dan in goede banen leiden en daar komt veel bij kijken.”
Merijn neemt deel aan het United Nations Youth Volunteers-programma (UNV) en dat biedt hem bepaalde opportuniteiten. “Als UNV krijgen we een budget voor vorming. Zo ben ik vorig jaar bijvoorbeeld naar Mexico gereisd om the Conference on Youth and Climate bij te wonen.” Het programma geeft aan de deelnemers de kans om bij te leren buiten de werkuren. De UNV-vrijwilliger neemt het initiatief en legt het voor aan zijn of haar overste alsook de UNV-verantwoordelijke in het land. “Dat kan een evenement zijn, een online of lokale cursus, een conferentie, een workshop, … Het hangt vooral van je eigen specifieke functie af.”
Een consultatieronde over de problematiek en toekomst van het Amazone-gebied (Foto: Merijn De Smet)
‘’Ik was enkele maanden volledig geïsoleerd en stond onder grote druk om Spaans te leren.”
Al moest Merijn wel een belangrijk obstakel overwinnen bij aankomst in Ecuador (voor zijn BTC-ervaring, n.v.d.r.): het beheersen van de landstaal Spaans. “Ik had wel enkele lessen gehad op de universiteit in Antwerpen, maar ik sprak absoluut geen Spaans. Ik moet toegeven dat ik geselecteerd werd terwijl mijn Spaans eigenlijk nog zeer zwak was. Ik heb mijn kennis van het Spaans grotendeels verworven in Esmeraldas. Dat was een grote uitdaging. Ze spraken daar een dialect, niemand sprak er Engels en er waren nagenoeg geen andere buitenlanders. Ik was daar enkele maanden volledig geïsoleerd en stond onder grote druk om Spaans te leren.”
Het was een persoonlijke beproeving. “In het begin was het heel moeilijk. Ik was actief in een project rond armoedebestrijding en werkte met vissers. Die spraken vaak nog slechter Spaans. Ik had geen enkele steun op het vlak van taal. Niemand kon vertalen voor mij.” Merijn ging dan maar actief aan de slag na de werkuren. “Elke dag na het thuiskomen studeerde ik zelfstandig Spaans. Via het internet, via Google translate, via Ebooks, … Na zo’n drie maanden begon het dan uiteindelijk beter te gaan.”
“Als ik de mogelijkheid krijg om te blijven functioneren binnen het VN-systeem, zal ik die kans met beide handen grijpen.”
Merijn vindt dat de invloed van de Verenigde Naties soms wordt overschat. “Je moet weten dat de VN nagenoeg altijd werkt binnen de nationale context, in samenwerking met de overheid. Het is altijd de overheid die het beleid bepaalt. De VN kan hier geen enkel project starten zonder dat de overheid toestemming geeft of bereid is samen te werken. Mensen denken ook dat de VN eindeloze financiële middelen heeft om te doen wat nodig is. Sinds de aardbeving verwachten veel mensen dat de VN hier binnenkomt en de situatie op orde zet. Dat is niet zo want de verantwoordelijkheid ligt bij de overheid. De rol van de VN is om te ondersteunen en expertise te leveren.”
Het was een bewuste keuze om bij de VN te werken en Merijn ziet zichzelf in de toekomst terugkeren. “Als ik de mogelijkheid krijg om te blijven functioneren binnen het VN-systeem, zal ik die kans met beide handen grijpen.” Momenteel overweegt Merijn zijn opties. “Ik kan nog solliciteren voor UNV-posities (die in tegenstelling tot UNV Youth posities niet beperkt zijn in leeftijd, n.v.d.r.). De Belgische JPO-posities zijn ook heel interessant.” Zijn carrière zal alvast internationaal blijven. “Momenteel liggen mijn interesses in het buitenland, daar zou ik willen doorgroeien. Dat kan in Afrika, Zuid-Amerika of Azië zijn, daar ben ik vrij flexibel in.”
“Ik heb veel gestudeerd, maar het meeste heb ik nog altijd buiten mijn studies geleerd.”
Naar goede gewoonte vroegen we Merijn om advies voor jonge mensen die een internationale carrière ambiëren. “Wees enorm leergierig. Je moet een mentaliteit hebben om steeds te willen bijleren over allerlei zaken. Ik heb veel gestudeerd, maar het meeste heb ik nog altijd buiten mijn studies geleerd. Je moet zelf ook risico’s nemen. Ga in het buitenland studeren, zorg dat je een Erasmuservaring beleeft, praat met iedereen. Je moet sociaal zijn, het is heel interessant om met mensen te praten en via via kan je heel veel te weten komen. Wees ten slotte flexibel. Zeg niet vooraf dat je niet naar bepaalde landen wilt of niet in een bepaalde sector wilt werken. Werken op internationaal niveau is enorm competitief en je moet elke kans met beide handen grijpen. Daar moet je weliswaar een specifiek karakter voor hebben.”
Avondmaal, met ‘cuy’ (gebraden cavia) op het menu, met lokale deelnemers aan een project rond watergebruik en agricultuur (Foto: Merijn De Smet)
