Sinds 2003 werkt Saskia op het hoofdkwartier van de VN in New York. Ze begon haar carrière als Junior Programme Officer (JPO) bij UNFPA en kwam er terecht in een nieuw opgericht team dat zich toelegde op jongerenparticipatie. Ondertussen werkt Saskia al drie jaar als Speciale Adviseur van de VN-Gezant voor de Jeugd.
‘’Als adolescent besefte ik dat jongeren niet altijd serieus genomen worden, terwijl ze best wel een mening hebben.‘’
Mensenrechten en gendergelijkheid zijn er bij Saskia met de paplepel ingegeven. “Ik ben zelf de helft van een tweeling en de andere helft is mannelijk. Van kleins af aan hield ik voor ogen dat alles, zowel de lusten -zoals speelgoed en sportclubs- als de lasten -zoals huishoudelijke taken-, eerlijk moest worden verdeeld”, vertelt ze geamuseerd. De wortels van haar passie voor de rechten en noden van jongeren situeert ze iets later, tijdens haar adolescentie. “Als adolescent besefte ik dat jongeren niet altijd serieus genomen worden, terwijl ze best wel een mening hebben. Zelf trachtte ik bijvoorbeeld mijn stem te laten horen via mijn studievereniging COM Laude aan de Vrije Universiteit in Amsterdam, waarvoor ik een aantal jaren in het bestuur zat.” Ze voegt hier echter aan toe dat ze niet specifiek jongerenthema’s voor ogen hield tijdens haar universitaire studies maar dat dit eerder langzamerhand is ontstaan.
Saskia startte namelijk als JPO bij UNFPA, het Bevolkingsfonds van de Verenigde Naties, binnen een net opgericht team dat zich moest toeleggen op jeugd en adolescenten. Ze hield zich bezig met jongerenparticipatieprogramma’s en het testen van innovatieve ideeën hieromtrent. Ook werkte ze onder andere mee aan de jongereneditie van ‘The State of the World Population’, een jaarlijkse publicatie van UNFPA. Na haar Juniorprogramma bleef Saskia aan de slag bij UNFPA. Eerst kreeg ze de kans om verder te gaan met de programma’s die ze als JPO had helpen oprichten. Later werd ze ook nog Special Assistant aan de directeur van de technische divisie en werkte ze als Acting Special Assistant op het kantoor van de toenmalige uitvoerend onderdirecteur van UNFPA, Purnima Mane. Vervolgens werkte ze binnen UNFPA aan de herziening na 20 jaar van het actie-programma van de International Conference on Population and Development. In 2014 vatte ze ten slotte haar huidige functie als Speciale Vertegenwoordiger van de VN-Gezant voor de Jeugd, aan.
Het Bureau van de VN-Gezant voor de Jeugd streeft ernaar jongerenzaken hoger op de agenda te krijgen en bij te dragen tot de harmonisering van jongerenthema’s binnen de VN. “Heel veel organisaties binnen het VN-Systeem werken met en rond jongeren”, legt Saskia uit. “Denk bijvoorbeeld aan de ILO, die zich inspant om de jeugdwerkloosheid terug te drijven, of UNESCO, die werkt rond onderwijsvraagstukken. De rol van de Gezant ligt erin om ervoor te zorgen dat deze inspanningen elkaar zo goed mogelijk aanvullen, ook in samenwerking met jongerenorganisaties, lidstaten en andere partners.” Daarnaast tracht de Gezant ook om meer bewustwording te creëren rond de behoeften en rechten van jongeren, en om jongerenparticipatie te stimuleren. Het gaat er om dat de VN meer toegankelijk te maken voor jongeren en om de VN dichter bij jongeren zelf te brengen. Om dit te duiden schetst Saskia de internationale context waarin het Bureau in 2013 door toenmalig Secretaris-Generaal Ban Ki-moon werd opgericht. “Ten gevolge van de economische crisis ging de jeugdwerkloosheid overal ter wereld flink omhoog. Ondertussen vond in het Midden-Oosten ook de Arabische Lente plaats waarbij we zagen dat jongeren actief waren in allerlei bewegingen. Het stond buiten kijf dat de VN een antwoord moest trachten te bieden aan deze jongeren. We had to step up our game!”
“Ik vind het belangrijk om de voeling met het terrein te behouden. Tijdens landenbezoeken moet je de mogelijkheid aangrijpen om in dialoog te gaan met de plaatselijke jongerenorganisaties […].”
Ondertussen geeft Saskia als speciaal adviseur al drie jaar strategisch en beleidsadvies aan de Gezant. Samen bespreken ze op welke thema’s ze zich zullen toeleggen en waar ze willen streven naar meer participatie van jongeren. Saskia is enthousiast over de resultaten: “Sinds de oprichting van het Bureau vier jaar geleden hebben we bereikt dat bijna alle processen van de VN jongerenparticipatie toestaan en verwelkomen. Zo waren jongeren van over de hele wereld actief betrokken in de consultaties en onderhandelingen die leidden tot de adoptie van de 2030 Agenda voor Duurzame Ontwikkeling en de Duurzame Ontwikkelingsdoelen. Er is nu zelfs de resolutie 2250 uit de Veiligheidsraad die zich richt op jongeren, vrede en veiligheid. Veel mensen hadden nooit gedacht dat een dergelijke resolutie zou worden aangenomen. Het is nu mijn taak om, binnen de verwachtingen van de nieuwe Gezant, Jayathma Wickramanayake (aangetreden op 17 juli 2017 n.v.d.r.), de implementatie en operationalisering van deze resolutie op te volgen.” Vaak heeft Saskia ook de leiding over het Bureau als officer in charge. “De Gezant reist veel in diens hoedanigheid en dan is het mijn taak om ervoor te zorgen dat het kantoor blijft draaien.”
Zelf moet Saskia voor haar functie ook 5 à 6 keer per jaar reizen, meestal om de Gezant te begeleiden in landenbezoeken of te vertegenwoordingen in verschillende fora. Ook reist ze om grote conferenties zoals de World Humanitarian Summit in Turkije afgelopen jaar bij te wonen. “Tijdens dergelijke evenementen kunnen jongeren een stem hebben en dit proberen we als kantoor te faciliteren”, verduidelijkt ze. “Daarnaast proberen we tijdens zo’n reis om het belang van de jongerenagenda onder de aandacht te brengen van lidstaten of andere stakeholders”. Deze reizen zijn bovendien ook de ideale aangelegenheid om de lokale situatie beter te leren kennen. “Ik vind het belangrijk om de voeling met het terrein te behouden”, verklaart Saskia. “Tijdens landenbezoeken moet je de mogelijkheid aangrijpen om in dialoog te gaan met de plaatselijke jongerenorganisaties en om de regeringsleiders, ministers van jongerenzaken en VN-collega’s in dat land te ontmoeten.”
Met plezier vertelt ze een anekdote die voor haar het belang van die voeling met het terrein symboliseert: “In 2015 had UNFPA de Gezant en mezelf uitgenodigd in Oeganda, om er een lokale gezondheidskliniek te bezoeken die zich richtte op het leveren van seksuele en reproductieve gezondheidsdiensten met een speciaal programma voor adolescenten. We kregen er een rondleiding en gingen even in gesprek met de aanwezige jongeren. Het voelde echter aan alsof ik van een verre planeet kwam. Ik arriveerde in een groot konvooi, samen met allerlei hoogwaardigheidsbekleders, om te bekijken hoe zo’n kliniek precies werkt, en na enkele gesprekken liepen we weer weg. Enkele jongeren kwamen nog op me af om mijn kaartje te vragen maar dat gebeurt veel in deze functie. En toen kwam er een jong meisje dat zwanger was naar me toe en pakte mijn arm beet. Ik veronderstelde dat ze ook mijn kaartje wou, dus ik haalde er al eentje tevoorschijn. Het meisje wou me echter een foto van zichzelf geven. Er ging van alles door me heen. Volgens mij heb je waarschijnlijk zo weinig middelen dat dit één van je enige foto’s is, dacht ik. Waarom geef je die aan mij? Ik wil niet iets afnemen dat waardevol voor je is. Maar toen zei ze: “Ik wil dat je dit meeneemt zodat je aan ons zal blijven denken.” Sindsdien draag ik die foto altijd bij me als een voortdurende herinnering dat dit de jongeren zijn waar we het voor doen.”
“Jongerenparticipatie is niet alleen in het belang van de jongeren zelf, maar ook in het belang van ons allemaal.”
Uit dit soort ontmoetingen haalt Saskia de meeste voldoening. Daarom vindt ze het fantastisch dat de nieuwe Gezant weer heel jong is (geboren in 1990 n.v.d.r.). In die persoon kunnen jongeren namelijk “iemand zien waarmee ze een connectie hebben”. Ook de diversiteit en de afwisseling maakt de job aantrekkelijk stelt ze: “We werken niet alleen samen met jongerenorganisaties uit vele landen, maar hebben ook contact met ministers van jongerenzaken overal ter wereld, andere VN-organisaties en overige stakeholders. Deze verschillende vormen van interactie houden het boeiend.”
Toch hangen er ook wel enkele moeilijke aspecten vast aan haar functie. Saskia geeft toe dat ze het vaak frustrerend vindt dat je de mensen er moet blijven van overtuigen dat “jongerenparticipatie niet alleen in het belang is van de jongeren zelf, maar ook in het belang van ons allemaal. En dat je door het betrekken van jongeren in beleidsprocessen op VN- of landenniveau ook echt beter beleid kan gaan uitstippelen.” Een tweede aspect is “het feit dat het Bureau extra budgetary gefinancierd moet worden. Dit betekent dat we veel tijd en energie moeten steken in fondsenwerving, hetgeen ten koste gaat van andere dingen die we zouden kunnen doen.” Ten derde geeft ze aan dat mensen het harde werk op kantoor misschien wel onderschatten. “Het plaatje dat naar buiten komt is toch vaak het glamoureuze aspect zoals het reizen, de media die meekomt en de ontmoetingen met allerhande hoogwaardigheidsbekleders. Maar het is ook heel erg met je benen op de grond staan en aan de weg timmeren.”
‘’Iedereen kan voor de VN werken, het gaat niet alleen om het hebben van een contract.”
Ten slotte geeft Saskia ook nog wat wijze raad mee voor jongeren die een internationale carrière ambiëren: “Ten eerste moet het heel duidelijk zijn dat je ambities er zijn omdat je de waarden van de VN wil verdedigen. Elke jongere die zich met deze waarden verenigt, kan bijdragen aan het implementeren van het mandaat van de VN en de duurzame ontwikkelingsdoelstellingen (SDGs). In feite kunnen de duurzame ontwikkelingsdoelstellingen bovendien slechts alleen bereikt worden als de grootste generatie van jongeren in de geschiedenis van de wereld, 1.8 miljard in totaal, zich actief inzet voor het behalen van die doelen. Je motivatie moet echter niet liggen in het idee om een baan met veel aanzien te verwerven, maar je moet vertrekken vanuit de passie die je zelf hebt. Het is goed om eerst ervaringen op te doen bijvoorbeeld binnen een studentenvereniging of jongerenorganisatie. Soms begint het bij vrijwilligerswerk en het laten zien dat je geïnteresseerd bent in een bepaald thema, en leidt vervolgens het één tot het ander. Maar, zoals ik meestal zeg iedereen kan voor de VN werken, het gaat niet alleen om het hebben van een contract.
